Mijn nieuwe boek heb ik op basis van de titel uitgezocht. Grappig genoeg vind het Parool juist de titel zeer onaantrekkelijk. :) Het is een boekje dat je snel weg leest en tot nu toe wel erg leuk is.
Martin Brester - Hoi, leuk dat je mijn profiel bekijkt! ****
recensie van de website van het Parool.
Eerst maar even de titel. Hoi, leuk dat je mijn profiel bekijkt! is met afstand de slechtste titel van de afgelopen jaren. Het is een infantiele titel die, met het ook niet echt aantrekkelijke voorplat, zorgt dat je dit boek niet snel oppakt. Je denkt aan een zelfhulpboek voor radeloze vrouwen, vol nuttige tips, tot je in het uitroepteken het woord roman ziet staan.
In deze literatuurarme tijd toch het boek maar eens opengeslagen. Middenin een ultieme mannenfantasiescène waarin een man, die het erg met zichzelf heeft getroffen, seks heeft met twee bloedmooie Peruaanse dames op een hotelkamer in Buenos Aires. Oef.
Al met al geen goed begin. Maar toch. Het boek laten liggen zou jammer zijn, want de roman is behoorlijk genietbaar. En geestig. Het vertelt het verhaal van de dertiger Maurits, die maar niet aan de vrouw raakt. Nadat een relatie is stukgelopen gaat hij, onder de naam Frodo, internetdaten om misschien eindelijk 'de ware' te treffen. In deze roman draait het om die zoektocht naar 'echte liefde', met op de achtergrond een levenslange vriendschap die op de klippen dreigt te lopen.
Hoi, leuk dat je mijn profiel bekijkt! is onvervalste lad-lit, licht tegen Nick Hornby aanschurkend (voetbal speelt ook een rol in de roman). Dat is positief bedoeld. Martin Brester weet het verhaal met vaart en humor, én met flauwe grappen en veel clichés (ook eigenschappen van lad-lit), te vertellen. Hij doet dat zo goed, dat je die rare titel al lezend snel vergeet.
Natuurlijk maakt hij van Maurits een man die in deze snelle wereld met weemoed aan vroeger denkt. Ook die voorspelbaarheid past bij het lad-litgenre. Maar ook dat doet hij op fraaie wijze in een gedachtenstroom met treffende zinsnedes als '(...) dat niemand thuis meer kaplaarzen in de kast heeft staan voor in de modder bij de sloot, maar wel twintig paar hippe flipflops zonder Braziliaanse vlaggetjes voor op het strand' en '(...) maar nooit meer iemand lekker verveeld in de branding een uur lang steentjes staat te zeilen over het water'.
En komt het goed met Maurits? Lees het louterende slot van deze roman, een beste in zijn genre, die ten onrechte te lang onopengeslagen is gebleven. (MAARTEN MOLL)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten