De familieblues van Yvonne Kroonenberg was een leuk boek. Ik heb het redelijk snel gelezen, maar het was niet een boek dat ik niet neer kon leggen. Ik ben niet zo'n verhalenboeken mens, en dit boek bestond uit een aaneenschakeling van hele kleine verhaaltjes. Best leuk hoor, maar daar blijft het voor mij bij.
Daarna heb ik Troostkind gelezen van Loes den Hollander. Het verhaal gaat over een gezin waarin de jongste dochter verongelukt is. Astrid is de moeder van het gezin. Vanuit haar is het verhaal geschreven. Astrid ontdekt op een dag iets wat niet alleen een gevoelige snaar raakt, maar ook de voorbode blijkt te zijn van geweld en dreiging. Ze vermoedt dat haar zoon hier iets mee te maken heeft.
Hoever ga je als moeder om de daden van een kind goed te praten? Hoelang lukt het je de andere kant op te kijken? Wat moet er gebeuren om je zover te krijgen dat je ingrijpt? Het antwoord blijkt alle perken te buiten te gaan.
Dit vond ik een goed boek. Heel goed geschreven, alhoewel ik halverwege al wel had geraden wat het plot was, toch was ik nieuwsgierig naar wat er allemaal nog ging gebeuren.
Daarna ben ik begonnen met het boek "In de schaduw van het palazzo" van Santa Montefiore. Van haar heb ik al meerdere boeken gelezen. Ze schrijft heel prettig. In de eerste honderd bladzijden van dit boek kwamen een heleboel karakters naar voren die ik in het begin niet uit elkaar kon houden. Het is dus een boek waar je niet elke avond een paar bladzijden in moet lezen, zoals ik gedaan heb, maar in één keer een paar lange stukken van moet lezen. Gaandeweg leerde ik de karakters kennen en werd het boek steeds leuker om te lezen. Het is een soort veredelde boeketreeks, maar dan leuker.
Het verhaal gaat als volgt: Luca Chancellor beseft op een dag dat zijn leven leeg is: zijn huwelijk is voorbij, hij ziet zijn twee dochtertjes nauwelijks en zijn veeleisende baan is niet echt bevredigend. In de hoop meer betekenis aan zijn leven te kunnen geven vertrekt hij naar Italië, naar het liefdevol gerenoveerde palazzo van zijn ouders.
Maar het leven aan de zonovergoten kust van Almafi is niet zo vredig als Luca had verwacht. Het palazzo is gevuld met de excentrieke vrienden van zijn moeder en met geesten uit een duister verleden. Hij ontmoet een mysterieuze vrouw en een klein jongetje dat een ongelofelijk geheim met zich meedraagt. Als Luca een gewelddadig mysterie begint te ontrafelen wordt hij gedwongen om zijn grootste angst onder ogen te zien.
Daarna ben ik begonnen met het boek "In de schaduw van het palazzo" van Santa Montefiore. Van haar heb ik al meerdere boeken gelezen. Ze schrijft heel prettig. In de eerste honderd bladzijden van dit boek kwamen een heleboel karakters naar voren die ik in het begin niet uit elkaar kon houden. Het is dus een boek waar je niet elke avond een paar bladzijden in moet lezen, zoals ik gedaan heb, maar in één keer een paar lange stukken van moet lezen. Gaandeweg leerde ik de karakters kennen en werd het boek steeds leuker om te lezen. Het is een soort veredelde boeketreeks, maar dan leuker.
Het verhaal gaat als volgt: Luca Chancellor beseft op een dag dat zijn leven leeg is: zijn huwelijk is voorbij, hij ziet zijn twee dochtertjes nauwelijks en zijn veeleisende baan is niet echt bevredigend. In de hoop meer betekenis aan zijn leven te kunnen geven vertrekt hij naar Italië, naar het liefdevol gerenoveerde palazzo van zijn ouders.
Maar het leven aan de zonovergoten kust van Almafi is niet zo vredig als Luca had verwacht. Het palazzo is gevuld met de excentrieke vrienden van zijn moeder en met geesten uit een duister verleden. Hij ontmoet een mysterieuze vrouw en een klein jongetje dat een ongelofelijk geheim met zich meedraagt. Als Luca een gewelddadig mysterie begint te ontrafelen wordt hij gedwongen om zijn grootste angst onder ogen te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten